Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού
Λ.Λυμπερίου 1 - Τ.Κ. 71601 - Ηράκλειο Κρήτης
κ.λ.π.
Το καναρινί ποδήλατο
Το καναρινί ποδήλατο είναι μια ταινία του Δημήτρη Στραύρακα. Είναι μια πολύ εντυπωσιακή ταινία που πρέπει να την δείτε! Άλλωστε το επεισόδιο είναι αληθινό γεγονός.
«Ένας δάσκαλος έχει αναλάβει την Στ' τάξη ενός σχολείου της Αθήνας. Ένας μαθητής του, ο Λευτέρης Μουρατίδης, δεν έχει σχεδόν καμία γνώση από τα μαθήματα του και η πρόοδος του χαμηλή σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά! Ο δάσκαλος (Άρης Σιούτης) αντιλαμβάνεται το γεγονός και αναλαμβάνει με την θέληση του να βοηθήσει το παιδί.
Οι δυσκολίες, όμως, είναι πολλές. Ο Λευτέρης δεν είχε φίλους και δεν είχε καμία υποστήριξη από τους γονείς του και τους υπόλοιπους καθηγητές του. Σιγά-σιγά, ο δάσκαλος ανακαλύπτει ότι ο Λευτέρης είναι πολύ ευαίσθητο παιδί και διόλου καθυστερημένο, έχει μάλιστα συναρμολογήσει μόνος το ποδήλατό του. Παρά την αντίθετη γνώμη του διευθυντή του σχολείου, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος, αποφασίζει να τον βοηθήσει. Αρχίζει να του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, του μαθαίνει τις αριθμητικές πράξεις και ανάγνωση, και τον ορίζει ταμία στην έκθεση σχολικού βιβλίου.
Μια μέρα που ο Άρης είναι άρρωστος, στην τάξη μπαίνει ο παλιός δάσκαλος κι ο Λευτέρης ξαναγίνεται ο περίγελος των συμμαθητών του. Απελπισμένος εγκαταλείπει το σπίτι του και ξεκινάει για τον Πλαταμώνα, για να συναντήσει τον παππού του. Στην παραλία τον βρίσκει ο Άρης που προσπαθεί να τον κάνει να ανακτήσει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση».
Η συνέχεια θα σας εκπλήξει!
Αποκριάτικα Έθιμα
Α. Πλέκοντας κορδέλες στο Γαϊτανάκι!
Από τα πιο γνωστά πανελλαδικά έθιμα, που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας, είναι το γαϊτανάκι. Το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που δένει απόλυτα με το χρώμα και το κέφι της Απoκριάς.
Δεκατρία άτομα χρειάζονται γι' αυτόν το χορό. Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου κρέμονται 12 μακριές κορδέλες, διαφορετικού χρώματος η καθεμιά. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο. Οι υπόλοιποι δώδεκα χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν σε ζευγάρια. Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι πλέκουν τις κορδέλες πάνω του δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς. Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν στο στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα.
Β. Το κάψιμο του Τζάρου στην Ξάνθη
Το έθιμο αυτό το έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακώβ της Ανατολικής Θράκης και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του συνοικισμού, ο οποίος βρίσκεται στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου. Ο Τζάρος ή Τζάρους, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ήταν ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα τοποθετημένο πάνω σε ένα σωρό από πουρνάρια.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς καιγόταν σε κέντρο αλάνας, πλατείας ή σε υψώματα για να μην έχουν το καλοκαίρι ψύλλους. Η ονομασία «Τζάρος» προήλθε από τον ιδιόρρυθμο ήχο που δημιουργούσε η καύση του θάμνου «τζ,τζ,τζ...». Μετά την ολοκλήρωση του εθίμου, ακολουθεί ένα φαντασμαγορικό θέαμα με πυροτεχνήματα.