Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού
Λ.Λυμπερίου 1 - Τ.Κ. 71601 - Ηράκλειο Κρήτης
κ.λ.π.
Η εξάρτηση από το αλκοόλ
Η εξάρτηση από το αλκοόλ (αλκοολισμός) έχει τέσσερα συμπτώματα:
• Δίψα για αλκοόλ: μια δυνατή επιθυμία ή εμμονή κατανάλωσης αλκοόλ.
• Απώλεια ελέγχου: η ανικανότητα να περιορίσει κάποιος το ποτό σε οποιαδήποτε περίσταση.
• Σωματική εξάρτηση: συμπτώματα στέρησης, όπως η ναυτία, η εφίδρωση, τα ρίγη και η νευρικότητα εμφανίζονται όταν διακοπεί η χρήση του αλκοόλ μετά από μια περίοδο μεγάλης κατανάλωσης.
Η σοβαρή εξάρτηση από το αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε δυνητικά θανατηφόρα συμπτώματα στέρησης όπως σπασμούς που ξεκινούν σε οκτώ με δώδεκα ώρες μετά το τελευταίο ποτό. Το τρομώδες παραλήρημα αρχίζει τρεις με τέσσερις ημέρες μετά και το άτομο αναστατώνεται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, έχει ρίγη, βλέπει παραισθήσεις και χάνει την επαφή με την πραγματικότητα.
• Ανοχή: η ανάγκη να πίνει κάποιος όλο και μεγαλύτερη ποσότητα αλκοόλ προκειμένου να «φτιαχτεί».
Ένας πότης που αυξάνει όλο και περισσότερο την ποσότητα αλκοόλ που πίνει λέει ότι μπορεί να σταματήσει όποτε θέλει – απλώς, εκείνος «επιλέγει» να συνεχίσει να πίνει. Ο αλκοολισμός δεν είναι ένας προορισμός, αλλά μια εξελισσόμενη πορεία, ένας μακρύς δρόμος καταστροφής στον οποίο η ζωή συνεχώς χειροτερεύει.
«Όταν προσπάθησα να σταματήσω το ποτό, συνειδητοποίησα ότι το αλκοόλ είχε μπει τόσο πολύ μέσα στο σώμα μου ώστε δεν μπορούσα να το σταματήσω. Έτρεμα σαν να κόντευα να σπάσω, άρχιζα να ιδρώνω, δεν μπορούσα να σκεφτώ μέχρι να πιω ακόμη ένα ποτό. Δεν μπορούσα να λειτουργήσω χωρίς αυτό.
»Πέρασα τα επόμενα 8 χρόνια μπαινοβγαίνοντας σε κέντρα αποτοξίνωσης και σε νοσοκομεία, προσπαθώντας να καταλάβω τι μου συνέβη και πώς ήταν δυνατόν να μη μπορώ να το σταματήσω. Ήταν ο χειρότερος και μακρύτερος εφιάλτης μου.»– Ζαν
Πρόσφυγες στα Βαλκάνια
Στην εγκαταλειμμένη σήμερα αποθήκη του παλιού τελωνειακού σταθμού, ακριβώς πίσω από τον κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Βελιγραδίου, επικρατεί χαοτική κατάσταση. Εκτιμάται ότι 500 και πλέον πρόσφυγες ζουν εδώ υπό άθλιες συνθήκες υγιεινής. Ο καπνός από λάστιχα αυτοκινήτων που καίγονται για λίγη θέρμανση και τα σκουπίδια κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική.
Μπροστά στο γειτονικό κτήριο, που χρησίμευε άλλοτε ως σιδηροδρομική αποθήκη, άνθρωποι κείτονται στο έδαφος σκεπασμένοι με ό,τι βρουν για να αντέξουν στο κρύο. Εκατοντάδες περιμένουν υπομονετικά στην ουρά για λίγη σούπα λαχανικών και μια φέτα ψωμί. Μία ιδιωτική οργάνωση από το εξωτερικό μοιράζει εδώ 1000 μερίδες την ημέρα. Ωστόσο, αυτές είναι κάθε άλλο παρά αρκετές.
Το Βελιγράδι ήταν πέρσι ένα σταυροδρόμι στον λεγόμενο βαλκανικό διάδρομο. Από εκεί πέρασαν πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες στον δρόμο τους προς τη δυτική Ευρώπη. Τον περασμένο Μάρτιο η ροή διακόπηκε –κυρίως στα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ. Ωστόσο, περίπου 7.000 άνθρωποι κατόρθωσαν να φτάσουν στη Σερβία. Ενώ την άνοιξη επρόκειτο κυρίως για πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία, πρόκειται σήμερα σχεδόν εξ ολοκλήρου για νεαρούς άνδρες περί τα 20 από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν.