Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού

Επίσκεψη στο Κέντρο Ειδικών Παιδιών «Ζωοδόχος Πηγή»

ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ, ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ

της Άννας-Μαρίας Γενειατάκη του Β1

Όταν η φιλόλογος μας κυρία Μαρία Οικονομάκη μας ανακοίνωσε ότι, στα πλαίσια του προγράμματος αγωγής υγείας στο οποίο συμμετέχουμε, θα πάμε στο Κέντρο Ειδικών Παιδιών «Ζωοδόχος Πηγή», εγώ δίστασα να απαντήσω για το αν θα τους ακολουθήσω. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα αντικρίσω κάτι διαφορετικό και ειδικότερα όταν αυτό σχετίζεται με την υγεία (σωματική και νοητική). Τρόμαζα ακόμα και στην σκέψη. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απέφευγα ακόμα και την συζήτηση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Ένιωθα περίεργα, αδύναμη ψυχικά να αντιμετωπίσω μία κατάσταση σαν κι αυτή. Ο καιρός περνούσε ώσπου μια μέρα ανακοίνωσα στην κυρία μου τους ενδοιασμούς που είχα αν θα μπορέσω να πάω. Μέσα μου δεν ήθελα αλλά η κουβέντα που είχα μαζί της με έκανε να δω τα πράγματα με άλλο μάτι. Μου εξήγησε πως αυτό ενδέχεται να συμβεί στον καθένα αλλά και ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες επιθυμίες με εμάς, γι’ αυτό πρέπει να τους προσεγγίσουμε και να βάλουμε στην άκρη τους φόβους και τις προκαταλήψεις μας. Σε όλο το δρόμο προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα αντικρίσω αλλά μάταια, ιδέα δεν είχα. Το μόνο που πίστευα ήταν ότι θα δω παιδιά βυθισμένα στη θλίψη, χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες. Δεν άργησε όμως να αποδειχθεί πόσο άδικο είχα.

Φτάσαμε στην είσοδο του κέντρου. Λίγα λεπτά αργότερα είδαμε ένα πούλμαν να κατευθύνεται προς το μέρος μας. Ήταν τα παιδιά (έτσι τα αντιμετωπίζουν αν και είναι από 18 ετών και άνω) με τα πρόσωπα κολλημένα στο τζάμι, με ένα διαρκές χαμόγελο στα πρόσωπα τους. Εύκολα μπορούσε να καταλάβει κανείς την ανυπομονησία τους να μας γνωρίσουν. Εμείς κρατούσαμε τα δώρα μας που απλόχερα τους προσφέραμε και εκείνα με τόση ευγένεια και καλοσύνη μας ευχαρίστησαν. Μερικά λεπτά αργότερα μια μαθητευόμενη κοινωνική λειτουργός μάς χώρισε σε ομάδες και καθένας από εμάς είχε αναλάβει να συνεργαστεί με ένα από αυτά τα παιδιά.

Εγώ βοήθησα τον Γρηγόρη, ένα άτομο με νοητική στέρηση και κινητικές δυσκολίες, στην προσπάθεια του να φτιάξει μια πασχαλιάτικη κάρτα. Αρχικά δεν ήθελα να το κάνω, δεν ήμουν σίγουρη αν τα καταφέρω. Πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα ξέσπαγα σε κλάματα. Κι όμως όχι μόνο τον βοήθησα αλλά και έμαθα απ’ αυτόν πολλά πράγματα. Δεν χρειάστηκε να μου να μου τα πει με λόγια, έμμεσα τα κατάλαβα μόνη μου και πήρα πολλά ηθικά διδάγματα καθώς επίσης και μαθήματα ζωής.

Τελικά δεν έχει μεγάλη σημασία η κατάσταση που βρίσκεται κάποιος όσο η θέληση και η προσπάθεια που καταβάλει. Καθημερινά συναντάμε ανθρώπους που βασανίζονται για μικροπράγματα, άπληστους που το μόνο που επιθυμούν είναι η εξουσία και τα χρήματα όμως στην πραγματικότητα αυτά δεν τα χρειάζεται ο άνθρωπος όσο χρειάζεται την ΑΓΑΠΗ . Αυτό συνέβη και με αυτά τα παιδιά που το μόνο που ``ζητούσαν`` από εμάς ήταν να ανοίξουμε την αγκαλιά μας, να αφιερώσουμε 10 λεπτά από το χρόνο μας για να ασχοληθούμε μαζί τους, να μην τα αντιμετωπίζουμε με λύπηση αλλά αντίθετα σαν αγωνιστές που σε καθημερινή βάση δίνουν μια μάχη επιβίωσης. Έτσι τους έστειλε ο Θεός και εμείς επιβάλλεται να τους αντιμετωπίζουμε με τον καλύτερο τρόπο.

Η επίσκεψη αυτή ήταν άκρως εποικοδομητική , με έκανε να δω ορισμένα πράγματα πιο συνειδητά και ευελπιστώ το ίδιο και για τους συμμαθητές μου.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΦΙΛΙΕΣ

της Ανθούλας Καργάκη του Β1

Την Τρίτη 27 Μαρτίου κάναμε μια ιδιαίτερη δράση στα πλαίσια του προγράμματος αγωγής υγείας στο οποίο συμμετέχει το τμήμα μας. Επισκεφθήκαμε Κέντρο Ειδικών Παιδιών «Ζωοδόχος Πηγή».

Στην αρχή ένιωθα πολύ παράξενα και ήμουν απόμακρη διότι δεν ήθελα να μπω και ο λόγος ήταν ότι δε θα ήξερα να ελέγξω τα συναισθήματά μου. Έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν θα καταφέρω να κρατήσω τα δάκρυα μου και ότι μόλις μπω θα συγκινηθώ , ότι θα αρχίσω να λυπάμαι και να στεναχωριέμαι για την κατάσταση που βρίσκονται. Μόλις άρχισα να κάνω τα πρώτα μου βήματα και να πλησιάζω όλο και πιο κοντά είπα στον εαυτό μου «Χαμογέλα»!

Μόλις φτάσαμε, όλα τα ''παιδιά'' είχαν ζωγραφισμένα χαμόγελα στα πρόσωπα τους.. Ένιωθαν μεγάλη χαρά και το καθένα το έδειχνε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο! Εγώ συνεργάστηκα με συγκεκριμένα παιδιά τα οποία γνώρισα και έμαθα πράγματα για την ζωή τους.. Μας φέρθηκαν με σεβασμό και αγάπη. Μας ''αγκάλιασαν'' και μας έκαναν μέλη της ξεχωριστής και χαρούμενης παρέας τους. Ένιωθα σαν να τα ήξερα χρόνια αφού το καθένα μου συμπεριφέρθηκε σαν να είμαι οικογένεια του και πιο πολύ ο συνεργάτης μου, ο Μιχάλης!

Ο καθένας είχε τα δικά του όνειρα και τις δικιές του φιλοδοξίες.

Ένιωθα ανακούφιση αφού μου πέρασε το άγχος και η ταραχή που είχα στην αρχή. Ένιωσα αλλά και έδειξα μεγάλη χαρά διότι συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε τίποτα διαφορετικό ανάμεσα σε εμένα και αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν όλοι ίδιοι απλά εγώ το έκανα να φαίνεται διαφορετικό πριν γνωρίσω τους τροφίμους της Ζωοδόχου Πηγής. Δεν στεναχωρήθηκα για τίποτα γιατί όλοι ήταν ευτυχισμένοι !

Θα ήθελα να επισκεφθώ και πάλι τους ξεχωριστούς και χαρούμενους φίλους μου! Να μάθω ακόμα περισσότερα για τις ζωές τους.Εύχομαι όλοι να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο, ευγενικό τρόπο σε αυτά τα ξεχωριστά άτομα, τους '' μικρούς'' αγγέλους της Γης! Έτσι άλλωστε πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε όλους τους συνανθρώπους μας.

ΤΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΓΑΘΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

της Ιωάννας Κερούλη του Β1

Μετά από πρόταση της καθηγήτριας μας κυρίας Μαρίας Οικονομάκη , την Τρίτη 27 Μαρτίου του 2012 ,επισκεφθήκαμε το κέντρο ειδικών παιδιών στο Ηράκλειο Κρήτης ,τη Ζωοδόχο Πηγή.

Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε σ' αυτό το μεγάλο και διαφορετικό οίκημα όλοι μας διστάσαμε, νιώσαμε ένα μεγάλο τείχος να μας χωρίζει από αυτόν τον διαφορετικό κόσμο με την δική του πραγματικότητα. Μόλις όμως αντικρίσαμε το μικρό πούλμαν να κατευθύνεται προς εμάς γεμάτο με πρόσωπα γελαστά, χαρούμενα, ενθουσιασμένα με καρφωμένα τα μάτια τους πάνω μας, γεμάτα λαχτάρα για τη στιγμή που θα μας γνωρίσουν, θα μας μιλήσουν, θα παίξουν μαζί μας και θα συνεργαστούν, τότε ήταν που τα ξεχάσαμε όλα και κατευθυνθήκαμε στον εσωτερικό χώρο. Εκεί γνωρίσαμε μια μαθητευόμενη κοινωνική λειτουργό η οποία έκανε την πρακτική της και μας χώρισε σε ομάδες των τριών, των τεσσάρων ακόμη και των δέκα ατόμων που περιλάμβαναν κηπουρική, εργαστήριο κάρτας, εργαστήριο πηλού, υφαντικής και μπομπονιέρας.

Εγώ με άλλα τρία άτομα διαλέξαμε να ασχοληθούμε με την δημιουργία κάρτας. Μόλις ανοίξαμε την πόρτα του εργαστηρίου όλοι οι παρευρισκόμενοι μας καλημέρισαν με ένα γλυκό χαμόγελο που μας έκανε να τους νιώσουμε κοντά μας. Ήταν πέντε άνθρωποι με παρόμοιο πρόβλημα αλλά με την δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα . Η κοινωνική λειτουργός που τους επέβλεπε μας σύστησε και στην συνέχεια μας ανακοίνωσε ότι θα χωριστούμε και η κάθε μια μας θα βοηθάει στην κατασκευή τον καθένα. Ενθουσιαστήκαμε, δεν το περιμέναμε να έρθουμε τόσο πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Αμέσως ξεκινήσαμε με πολύ χαρά, γνωριστήκαμε καλύτερα, μας μίλησαν για τις αγαπημένες τους δραστηριότητες , τα αγαπημένα τους φαγητά, τις προτιμήσεις τους και τις οικογένειες τους. Κατά την διάρκεια κατασκευής της κάρτας μας μεσολάβησε ένα 30λέπτο διάλειμμα όπου γνωρίσαμε όλα τα παιδιά. Μόλις μιλούσαμε μαζί τους νιώθαμε ότι ήταν και εκείνοι άνθρωποι με επιθυμίες όπως εμείς . Στο τέλος που αποχαιρετήσαμε τα άτομα αυτά νιώσαμε μια στεναχώρια που τους αφήνουμε και δεν περάσαμε περισσότερο χρόνο μαζί τους . Μάθαμε πολλά πράγματα από αυτή μας την επίσκεψη, είδαμε τα πράγματα με άλλο μάτι, αρχίσαμε να μη σκεφτόμαστε και να στεναχωριόμαστε για μικρά και ασήμαντα πράγματα και συνειδητοποιήσαμε ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη από αγάπη, το πιο πολύτιμο αγαθό στον κόσμο!

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ «ΖΩΟΔΟΧΟ ΠΗΓΗ»

του Νίκου Κοκοσάλη του Β1

Η «Ζωοδόχος Πηγή» είναι ένα σωματείο Ειδικών Παιδιών που βρίσκεται στη Ν. Αλικαρνασσό στο Ηράκλειο το οποίο ιδρύθηκε το 1991 από την «Ένωση Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Απροσάρμοστων Παιδιών». Σήμερα η «Ζωοδόχος Πηγή» παρέχει υπηρεσίες σε 50 περίπου άτομα με νοητική υστέρηση ή αυτισμό και τις οικογένειες τους. Στη «Ζωοδόχο Πηγή» τα ειδικά αυτά παιδιά ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες όπως την κηπουρική, την υφαντική, τη χειροτεχνία κ.λπ. επειδή οι άνθρωποι με σύνδρομο DOWN ή αυτισμό έχουν εντυπωσιακή δεξιοτεχνία στα χέρια τους.

Η τάξη μας μαζί με τις καθηγήτριες μας, την κυρία Οικονομάκη και την κυρία Μιχαλίτση, οργάνωσε μία επίσκεψη στη «Ζωοδόχο Πηγή» με σκοπό να γνωρίσουμε αυτά τα άτομα και να συνεργαστούμε μαζί τους. Μόλις φτάσαμε στο κέντρο από το σχολείο πιστεύω πως όλους μας έπιασε ένα μεγάλο άγχος για το πώς θα τους μιλήσουμε και πώς θα τους γνωρίσουμε. Χωριστήκαμε σε ομάδες και εγώ επέλεξα την κηπουρική. Εκεί γνωρίσαμε 3 παιδιά: τον Αντρέα, τον Κώστα και το Γιώργο. Ήταν και οι τρεις πολύ καλοί και εξαιρετικά ομιλητικοί και αστείοι. Πήγαμε στο θερμοκήπιο του κέντρου και εκεί μαζί με έναν εκπαιδευτή φυτέψαμε μαρούλια και ξεχορτίσαμε τις ντομάτες του θερμοκηπίου. Ήταν αρκετά κουραστική αλλά ωραία εμπειρία. Μετά μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά από όλες τις ομάδες σε μια αίθουσα και ήρθε και μας μίλησε μία κοινωνική λειτουργός η οποία εργάζεται στο κέντρο. Εκείνη μας πληροφόρησε για τις ανάγκες των ατόμων που πηγαίνουν εκεί και για τις ανάγκες των οικογενειών τους. Μας είπε επίσης για τις προϋποθέσεις που χρειάζεται να έχει ένα άτομο για να μπορούν να το δεχτούν στη Ζωοδόχο Πηγή όπως για παράδειγμα να μπορεί να αυτοεξυπηρετείται (να πηγαίνει τουαλέτα και να μπορεί να φάει).

Μας διευκρίνισε ότι ο σκοπός του κέντρου είναι οι τρόφιμοι του να γίνουν παραγωγικοί και να μπορούν να βγουν στη αγορά εργασίας.

Μας εξήγησε ότι το κράτος δεν συμβάλλει καθόλου σε αυτή την προσπάθεια του κέντρου και πως η λειτουργία του κέντρου στηρίζεται στα έσοδα που εισπράττουν πουλώντας τα αντικείμενα που φτιάχνουν στα εργαστήριά τους αλλά και από στις δωρεές διάφορων ευαισθητοποιημένων ατόμων που θέλουν να συμβάλουν σε αυτό.

Η επίσκεψη στη Ζωοδόχο Πηγή πιστεύω πως μας έκανε όλους να σκεφτούμε διαφορετικά τους ανθρώπους γύρω μας και να τους αντιμετωπίζουμε και διαφορετικά απ' ότι πριν. Ευχαρίστως θα ξαναεπισκεπτόμουν τη επειδή ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία που θα θυμάμαι σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.