Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ανθούλα Καργάκη - Β1

Είμαι μία μαθήτρια της τάξης Β1 και θα ήθελα να σας ενημερώσω σχετικά με την Δράση που πραγματοποιήσαμε εγώ και μερικοί από τους συμμαθητές μου σε συνεργασία με την κυρία Οικονομάκη, την κυρία Κουρλετάκη και τον κύριο Γκέτση την Τρίτη 6/3 , Πανελλήνια Ημέρα Κατά της Ενδοσχολικής Βίας.

Αρχικά εγώ μαζί με τους συμμαθητές μου φτιάξαμε τα θρανία μας και τις καρέκλες μας σε σχήμα Π. Μόλις χτύπησε το κουδούνι μαζευτήκαμε όλοι και μαζί το Β3 και καθίσαμε όλοι στις καρέκλες μας. Όλοι είχαμε ανυπομονησία να δούμε το βίντεο. Δυστυχώς δεν είδαμε όλο το βίντεο αλλά μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Η ταινία ξεκίνησε με όπλα και ξύλο. Μας έδειχνε μια μικρή κοπέλα, η οποία έζησε από κοντά μια φάση πυροβολισμού και γενικά είχε περάσει πολλά βάσανα. Τα περισσότερα σημεία ήταν με ξύλο μέσα σε ένα Γυμνάσιο. Ο καθένας είχε περάσει τις δικές του άσχημες στιγμές με συμμορίες αλλά και μερικοί ήταν μέλος σε συμμορία. Η Miss G προσπαθούσε να τους βγάλει από αυτό το Βάσανο και να μην ζουν μια ζωή με φόβο και κακό. Στο τέλος έκλεισε με μια συγκινητική στιγμή όπου ένας άστεγος διάβασε ένα κομμάτι από το ημερολόγιο του στο όποιο έλεγε ότι θα έπαιρναν το σπίτι από την οικογένεια του αλλά τότε πια είχε το δικό του ''σπίτι'', το σχολείο του!

Μόλις τελείωσε το βίντεο η κυρία Οικονομάκη μας ενημέρωσε σχετικά με την συνέχεια της Δράσης μας. Το Β3 επέστρεψε στο τμήμα του για να κάνει το ίδιο με εμάς.

Μόλις έφυγαν , μας έβαλε να τραβήξουμε από ένα κόκκινο χαρτάκι τα οποία έλεγαν μερικά ονόματα από τους ρόλους στο βίντεο που είχαμε δει πιο πριν. Έτσι φτιάχτηκαν 5 ομάδες που η καθεμία αποτελούνταν από 3 με 4 παιδιά. Τα ονόματα των ρόλων ήταν: Τζαμάλ , Μπεν , Eύα , βιβλιοθηκάριος , καθηγητής και Miss G. Στη συνέχεια μας μοίρασε μεγάλα άσπρα χαρτόνια , όπου εκεί θα γράφαμε πως θα νιώθαμε εάν ήμασταν στην θέση του ρόλου και τις σκέψεις που θα κάναμε. Όλοι ξεκινήσαμε την διαδικασία , η οποία πήρε σχεδόν 15 με 20 λεπτά. Ύστερα καθίσαμε στις καρέκλες μας , ο καθένας με την ομάδα του και στην κάθε ομάδα είχε επιλεχθεί ένα άτομο το οποίο θα παρουσίαζε όσα είχαμε γράψει. Ήταν μια πολύ ωραία στιγμή αφού ο καθένας ένιωθε αυτά που έγραφε.

Μόλις τελειώσαμε και από αυτήν την διαδικασία ο καθένας σήκωνε το χέρι του προσθέτοντας περισσότερα συναισθήματα για τον ρόλο κάποιου άλλου. Ήταν πολύ διασκεδαστικό αφού υπήρχαν πολλές διαφωνίες και εντάσεις. Όλοι σχεδόν μετά από λίγα λεπτά είχαμε μπει στο '' πετσί του ρόλου''. Βρίσκαμε γρήγορες και αποκρουστικές απαντήσεις στους σκληρούς και άδικους ρόλους. Στο τέλος όλοι γελούσαμε με τους ρόλους μας και είχαμε αγαπήσει τον ρόλο που μας είχε δοθεί.

Ενδοσχολική βία

Δραμουντάνης Σταύρος - Β1

Η βία είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που κλονίζει την κοινωνία του σχολείου στις μέρες μας. Η συνεχής βία, σε όλες τις μορφές της (σωματική, λεκτική, ψυχολογική )είναι ένα πρόβλημα που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στα σχολεία της χώρας μας. Δυστυχώς οι προσπάθειες που γίνονται για να μειωθεί δεν έχουν αποτέλεσμα, αφού η βία συνεχίζει να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς.

Η σοβαρότερη μορφή βίας για μένα, αλλά και αυτή που πραγματοποιείται και εξαπλώνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα αυτές τις εποχές είναι η σωματική. Σωματική βία ασκείται απ' όλα σχεδόν τα παιδιά και το πιθανότερο απέναντι σε όλα(δυστυχώς). Τα παιδιά όμως που την δέχονται πιο πολύ είναι εκείνα που έχουν κάποιο είδους σωματική δυσλειτουργία, ασθένεια ή κάποιο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό που ωθεί κάποια παιδιά να βιαιοπραγήσουν. Αυτά τα παιδιά μπορεί να γίνουν στόχαστρο αν είναι ασυνήθιστα κοντά ή ψηλά (για κάποιους),αν έχουν λίγο παραπάνω βάρος ή ακόμα πιο ακραίες περιπτώσεις π.χ εάν φορούν γυαλιά. Αυτά τα παιδιά δεν είναι καθόλου διαφορετικά από εμάς, είμαστε όλοι ίδιοι και κακώς αυτά τα άτομα τοποθετούνται σε κατηγορίες ανάλογα με το βάρος ή το ύψος τους.

Όπως ανέφερα και πριν έχουν γίνει προσπάθειες για να μειωθεί η ενδοσχολική βία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, αφού συνεχίζει να εξαπλώνεται. Συνήθως αντιμετωπίζεται με ποινές όπως αποβολές στις ακραίες περιπτώσεις βίας και στις μικροπεριπτώσεις απλά με φωνές και απειλές. Νομίζω ότι έτσι το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Μάλιστα υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί. Μπορεί να μην είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν δύσκολες καταστάσεις οι οποίες προήλθαν μέσω βίας και φυσικά δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν όλες. Αν όμως αντιμετωπιστούν οι σοβαρές(και δυστυχώς είναι πολλές) σιγά-σιγά το πρόβλημα θα μειωθεί. Όπως είπα και πρίν η λύση δεν είναι οι αποβολές. Η λύση βρίσκεται στην συζήτηση. Αν καθίσουν και συζητήσουν με τα παιδιά που ασκούν τη βία, φυσικά έχοντας μια μεγάλη συζήτηση μαζί τους, θα μπορέσουν να καταλάβουν τι προβληματίζει τα παιδιά και τι τα ωθεί στην βία. Μέσα από αυτή τη συζήτηση και μέσα από την βοήθεια που θα προσφερθεί σ' αυτά τα παιδιά, τα κρούσματα βίας θα μειωθούν αφού σταδιακά θα βοηθηθούν όλα τα παιδιά.

Ελπίζω όλα αυτά να ήταν χρήσιμα και να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα: τα κρούσματα βίας να εξαλειφθούν όσος καιρός και να χρειαστεί γι' αυτό.

Η ταινία "Freedom writers"

Μπάμπης Ιατράκης - Β1

Ένα απόσπασμα που είδαμε από την ταινία "Freedom writers" στο σχολείο κατά της βίας συμπεραίνουμε ότι η βία και τα όπλα δεν είναι τρόπος να λύσουμε της διαφορές μας.

Και να είσαι στην τάξη διαφορετικός μπορεί να βρεθεί κάποτε μια δασκάλα ή καθηγήτρια να μας ενώσει όλους και εκεί που είσαι διαφορετικός να καταλάβεις ότι θα έχεις παρά πολλά κοινά στοιχεία με τους συμμαθητές σου.