Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού

Επίσκεψη στο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων Ν. Αλικαρνασσού

γράφει η Οικονομάκη Μαρία - φιλόλογος

Στις 14/5/2012 οι μαθητές του τμήματος Β1 του γυμνασίου μας επισκέφτηκαν το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων Ν. Αλικαρνασσού στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Υγείας το οποίο παρακολουθούν σ' όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Η επαφή με άτομα τρίτης ηλικίας και ιδιαίτερα με την ομάδα του συγκεκριμένου προγράμματος (ΚΗΦΗ) που αντιμετωπίζει κάποια ειδικά προβλήματα, προκάλεσε στα παιδιά ανάμικτα συναισθήματα και οπωσδήποτε αποτέλεσε μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής. Οι ίδιοι οι μαθητές περιγράφουν την ημέρα αυτή και τα συναισθήματα που βίωσαν στα άρθρα που ακολουθούν.

Ανοίγοντας το βιβλίο της ζωής

γράφει η Άννα Μαρία Γενειατάκη του Β1

Στις 14/05/2012 στα πλαίσια του προγράμματος αγωγής υγείας στο οποίο συμμετέχουμε με υπεύθυνη την φιλόλογο μας κ. Μαρία Οικονομάκη κανονίσαμε έπειτα από συζήτηση να επισκεφθούμε το ΚΗΦΗ ( Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων) το οποίο αποτελεί τμήμα του Κέντρου Κοινωνικής Φροντίδας και Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων της περιοχής Ν. Αλικαρνασσού.

Αφού μάθαμε τον αριθμό των μαθητών που επιτρεπόταν να λάβει μέρος στη συγκεκριμένη εθελοντική δράση κάναμε κλήρωση ( διότι ήταν μικρότερος από τα συνολικό αριθμό μαθητών του τμήματος) και ήμουν τυχερή γιατί κληρώθηκα κι εγώ. Έφτασε λοιπόν η μέρα διεξαγωγής της δράσης μας. Η κυρία μάς ενημέρωσε τι θα συναντήσουμε και μας συμβούλευσε για το πώς έπρεπε να συμπεριφερθούμε αφού δεν είχαμε ποτέ ως τώρα καμιά τέτοιου είδους εμπειρία . Έπειτα από αυτό ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι. Είχαμε φροντίσει από την προηγούμενη ημέρα να κρατάμε κεράσματα να τους προσφέρουμε γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε οι ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι "μεγάλα παιδιά" .

Φτάσαμε στο Κέντρο Κοινωνικής Φροντίδας και Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων όπου τόσο το εργαζόμενο προσωπικό όσο και ο προϊστάμενος κος Αντώνης Πασπαλιάρης , μας υποδέχτηκαν με τα χαράς. Στη συνέχεια οι αρμόδιοι, η νοσηλεύτρια κα Ειρήνη Ζορμπαδάκη που είναι και η υπεύθυνη του συγκεκριμένου προγράμματος και η κοινωνική λειτουργός κα Γεωργία Σταθάκη μας έδωσαν όλες τις σχετικές πληροφορίες για το ΚΗΦΗ. Μας εξήγησαν ότι έχει μόνο δύο μήνες ζωή, πως αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα, ακόμα και οικονομικά, και μας ανέφεραν τα κριτήρια συμμετοχής σε αυτό. Είναι ένα πρόγραμμα πλήρους φροντίδας των ηλικιωμένων, υπεύθυνο για την σίτιση τους, την συνεχή επίβλεψη από κοινωνικούς λειτουργούς . Αναλαμβάνουν ακόμα και να τους υπενθυμίζουν να πιούν τα φάρμακα τους την κατάλληλη ώρα και στη σωστή αναλογία. Βέβαια ο υπεύθυνος του τμήματος, κος Αντώνης Πασπαλιάρης, έχει επιπλέον προσδοκίες και ευελπιστεί σε μικρό χρονικό διάστημα από τώρα να έχει την δυνατότητα να αξιοποιήσει κάποιους χώρους οι οποίοι δεν χρησιμοποιούνται όπου θα υπάρχουν κλίνες για να ξεκουράζονται οι άνθρωποι μετά το μεσημεριανό μιας και επιστρέφουν στο σπίτι τους αργά το απόγευμα. Ταυτόχρονα θα είναι εξοπλισμένοι με φάρμακα και οτιδήποτε άλλο συνεπάγεται βοηθάει στην καλύτερη περίθαλψη των φιλοξενούμενων τους.

Αργότερα μας ενημέρωσαν για ένα παιχνίδι που διοργάνωσε ο δήμος σε συνεργασία με το ΚΗΦΗ. Ο ευγενέστατος κ. Αντώνης προσφέρθηκε να μας μεταφέρει στον χώρο που παίζεται το παιχνίδι το οποίο και ονομάζεται Μπότσια. Είναι ένα παραολυμπιακό άθλημα το οποίο και επιθυμούσαν να τεθεί σε λειτουργία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και τελικά τα κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία. Σε αυτό μπορούν να συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι διότι από τη συνεργασία μικρών παιδιών και ηλικιωμένων που είναι τα δυο άκρα της ανθρώπινης ύπαρξης προκύπτουν απίστευτα αποτελέσματα. Παράλληλα βοηθάει στη διανοητική ανάπτυξη των παιδιών και σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους με προβλήματα μνήμης (προσβεβλημένους από τη νόσο του Αλτσχάιμερ ).

Περίπου μία ώρα μετά γυρίσαμε στο κέντρο και ήρθαμε σε επαφή με τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Στην παρέα μας προστέθηκε και μια εξαιρετική θεατρολόγος που φρόντισε να περάσει δημιουργικά η ώρα μας κάνοντας διάφορες δραστηριότητες. Μας έβαλε στη διαδικασία επικοινωνίας μαζί τους που μας φαινόταν αδύνατη τουλάχιστον πριν ξεκινήσουμε την προσπάθεια. Όταν έφτασε η σειρά μου, διστακτικά πλησίασα την κ. Άννα την οποία και θα χαρακτήριζα ~ανοιχτό βιβλίο~. Μέσα από τα λόγια της συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται να διαβάζεις εκατοντάδες βιβλία για να καλλιεργήσεις το πνεύμα σου και να αποκτήσεις γνώσεις. Τις καλύτερες γνώσεις της δίνει το βιβλίο της ζωής και εκείνη έχει πάρει αμέτρητες από αυτό. Μου εκμυστηρεύτηκε ότι πριν εγγραφεί στο πρόγραμμα μιλούσε δίχως να παίρνει απάντηση διότι ζούσε σε ένα σπίτι με μοναδική της συντροφιά την μοναξιά. Όμως το πρόγραμμα της έδωσε ζωή, μετράει τις ώρες που θα βρεθεί μέσα στο κέντρο κοντά στις φίλες της για να μπορέσει να επικοινωνήσει, να νοιώσει ανθρώπινα και να χαμογελάσει. «Πλέον υπάρχει ένας λόγος για να ζω»,είπε χαρακτηριστικά προκαλώντας την συγκίνηση όλων. Ακολούθησαν κι άλλες συνομιλίες μεταξύ των συμμαθητών μου και των ηλικιωμένων που ήταν εξίσου βγαλμένες από την ψυχή τους και στιγμάτισαν όλους μας. Η αλήθεια είναι πως είναι πηγή γνώσεων και εμπειριών αυτοί οι άνθρωποι γι' αυτό και δεν πρέπει να τους βάζουμε στο περιθώριο. Έχουν δικαίωμα στη ζωή, είναι άξιοι σεβασμού. Μεταφέρουν αξίες στις πλάτες τους και είναι πρόθυμοι να μοιραστούν με όλους όσα γνωρίζουν αρκεί εμείς τα παιδιά αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι να κοιτάξουμε ένα μέτρο μακριά μας και να μην θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα. Εκείνοι οι άνθρωποι αντιμετώπισαν πολέμους, σκοτωμούς, δεν είχαν ούτε την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που έχουμε εμείς τώρα ούτε την εξελιγμένη φαρμακολογία. Κι όμως επέζησαν και είναι σε μεγάλο βαθμό ανθεκτικότεροι και λιγότεροι ευάλωτοι σε κάθε είδους ερέθισμα. Δεν είναι κακή η πρόοδος που υπάρχει πλέον σε όλες σχεδόν τις χώρες της γης, κακή είναι η αποξένωση που δημιουργείται και ο φόβος που αυξάνεται επί καθημερινής βάσεως.

Μην παραμερίζουμε λοιπόν τους ηλικιωμένους γιατί ας μην ξεχνάμε ότι όση και αν είναι η πρόοδος, σε όσο αναπτυγμένη χώρα και αν ζούμε θα φτάσουμε και εμείς στη θέση τους και τότε δεν θα θέλουμε να μας συμπεριφέρονται κατά αυτόν τον τρόπο και είναι το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ.

Βλέποντας την μεγαλύτερη γενιά με περισσότερη αγάπη

γράφει η Καργάκη Ανθούλα του Β1

Στις 14/05 είχα μία ιδιαίτερη και ασυνήθιστη εμπειρία με τους συμμαθητές μου. Επισκεφθήκαμε τα ΚΑΠΗ της Νέας Αλικαρνασσού όπου λειτουργεί ένα καινούριο πρόγραμμα για άτομα τρίτης ηλικίας που ονομάζεται ΚΗΦΗ.

Μόλις φτάσαμε έξω από την πόρτα ένιωθα μεγάλη αμηχανία διότι δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις τους. Ένιωθα ντροπή γιατί πρώτη φορά συναντήθηκαν δύο διαφορετικές γενιές. Επίσης αισθανόμουν μία μικρή θλίψη γιατί όλοι/ες είχαν μία συγκινητική και ξεχωριστή ιστορία για την ζωή τους. Λίγο πριν κάνουμε το βήμα να μπούμε ''γέμισα'' την ψυχή μου με χαμόγελο και αισιοδοξία. Ένιωθα το κενό και την μοναξιά που ένιωθαν και εκείνοι γιατί ενώ είμαι σε μικρότερη ηλικία σε μεγάλο βαθμό τους καταλαβαίνω. Μέσα από τις λέξεις τους και τις μικρές πράξεις και χειρονομίες τους κατάλαβα ότι ήταν άνθρωποι που είχαν περάσει βάσανα στην ζωή τους αλλά κατάφεραν να τις προσπεράσουν και να κάνουν μια νέα αρχή γεμάτοι ζωντάνια, τρέλα, χαρά και ελπίδα. Μέσα από ένα μικρό θεατράκι που παίξαμε εξερεύνησα τους εαυτούς τους. Μέσα από τα βλέμματά τους είδα ότι μέσα τους υπάρχει μια φλόγα ελπίδας, η οποία σιγά-σιγά με τη δύναμή τους θα καταφέρει να ανάψει.

Καταφέραμε να έρθουμε κοντά τους και να τους αγκαλιάσουμε. Όλοι λένε ότι τους βαριούνται και ότι μόλις τους δουν δεν θα έχουν κάτι να κάνουν. Όσοι το λένε κάνουν μεγάλο λάθος γιατί αν ακούσουν τις ιστορίες τους θα μάθουν τον πόνο που έχουν περάσει. Όπως μας είπαν και οι ίδιοι συνεχίζουν την ζωή τους με τρέλα και χαμόγελο ξεχνώντας τις μοναχικές στιγμές που είχαν περάσει!